جهت اندازه گیری درآمدها و هزینه ها طبق روش تعهدی، حسابداران در آخر دوره مالی، از ثبت های تعدیلی استفاده می کنند. این ثبت ها در واقع ابزاری است در جهت اطمینان از تخصیص صحیح اتفاقات مالی به دوره مالی خاص خود. در نتیجه، ثبت های تعدیلی می بایست قبل از بستن حساب ها در پایان دوره مالی انجام گیرند.
انواع مهم اطلاعات مالی که باید در پایان دوره تعدیل شوند در گروه های زیر قابل طبقه بندی هستند.
- پیش پرداخت هزینه هایی که باید بین دو یا چند دوره مالی تقسیم شوند. (مانند پیش پرداخت اجاره و بیمه)
- پیش دریافت درآمدهایی که مربوط به دو یا چند دوره مالی می باشند. (مانند پیش فروش محصولات و خدمات)
- هزینه هایی که اتفاق افتاده ولی هنوز پرداخت و ثبت نشده اند. (مانند هزینه آب، برق و تلفن و بهره وام های دریافتی)
- درآمدهایی که تحقق یافته ولی هنوز دریافت و ثبت نشده اند. (مانند درآمد و سود سپرده های سرمایه گذاری)
کلیه ثبت های تعدیلی از یک خصوصیت مشترک برخوردار هستند. ثبت های تعدیلی عموما حالت تقریبی و یا تخمینی دارند در صورتیکه ثبت های اصلی صریح و روشن هستند.
به طور مثال می دانیم که ثبت های مربوط به فروش نسیه، خرید نسیه، وصول اسناد یا حساب های دریافتنی و یا پرداخت اسناد یا حساب های پرداختنی توسط مدارک روشن و صریح حمایت می شوند. این نوع مدارک عبارتند از فاکتور فروش یا صورت حساب خرید، در مقابل، ثبت های تعدیلی مربوط به هزینه آب و برق، پیش پرداخت اجاره، یا استهلاک، فقط با استناد به یک سلسله پیش فرض ها، یا اندازه گیری های تخمینی صورت می گیرند.
تعدیل دارائیها از مهمترین تعدیلات حسابداری است. می دانیم که دارائیها معمولا در طول زمان مصرف می شوند. لذا آن قسمت از دارائی که در یک دوره مالی مصرف شده است باید به حساب هزینه منظور شود.
به طور کلی ثبت های تعدیلی از این نوع عبارت است از تبدیل قسمتی از هزینه های پیش پرداختی (هزینه های غیر قطعی) به عنوان هزینه های قطعی. استهلاک دارائیها مانند ساختمان، ماشین آلات و وسائط نقلیه نیز نمونه دیگری از همین قبیل تعدیلات است.
جهت مشاوره رایگان برای انجام امور مالی، مالیاتی، و حسابرسی اینجا کلیک کنید.
نظرات کاربران